Varen 2013

21 juli 2013 even voor kwart voor negen gooien we de landvasten van ‘kleine’ Hydraat los, we zien Frans met de kwarttonner de haven van Hoorn uit motoren. Wij gooien ook los en varen achter ‘m aan. Wel gek om je ‘eigen’ bootje weg zien te varen.

Hydraat en hydraat Hoorn varen uit

Er staat niet veel wind en Enkhuizen is bijna in de wind. We zetten het grootzeil en de genua 1, het schip loopt voor geen meter, wat doen we fout?? We kunen toch prima zeilen?? O ja Markermeer iets met wiervelden? We gaan overstag en direct daarna loopt het schip! We varen heerlijk door naar Enkhuizen. Al snel valt op dat de grootschoot te dik is voor de blokken, met dit lichte weer is het niet makkelijk het zeil te vieren.

Na het schutten in Enkhuizen kunnen we nog een uurtje zeilen, daarna is de wind op. Motor aan met een druk op de knop, da’s makkelijk! Het wordt warm, gelukkig geen IJsselmeer vliegjes, dus voor Hindelopen voor anker en rondje zwemmen.

Eind van de middag schutten in Workum, de sluiswachter krabt zich nog eens achter z’n oor… gisteren voeren ze toch op een ander schip? Gelukkig kunnen we in onze eigen haven blijven liggen en wel 23 boxen verder, we parkeren de 900+ meteen maar achteruit in, via de scoop stap je zo op de steiger en dan sta je eigenlijk meteen naast de auto!

Hydraat in nieuwe box

Het weekend daarna gaan we met de dametjes naar Workum, we maken wel heel erg veel en goed schoon… na een lange dag van voor naar achter schoonmaken is de boot schoon! Er wordt veel wind, onweer (code oranje) en ellende verwacht aan het einde van de dag, we blijven lekker in Workum liggen. We slapen onrustig door het weer, de kabeldoorvoer bij de mast lekt en precies boven de hondekooi is een stukje hout toch niet waterdicht…

Marjon gaat de volgende ochtend met plakband en een plastic zak de kabeldoorvoer waterdicht maken, het houdt het hele seizoen! Maar daar gaat dus wel iets anders voor komen, op zoek naar een nette, lees niet lompe, zwanehals. Niels plakt de lekkage bij het brugdek dicht en in het ‘heen-en-weer-boekje’ komen hamer, beitels en injecteer-epoxy te staan. Rot hout is niet erg, als het hout eronder maar goed is!

Het volgende weekend wordt het rotte hout uit de aansluiting bij het brugdek weggebeiteld tot goed hout, gelukkig niet heel erg diep. Epoxy erin en die loopt door tot in de hondekooi, tape aan de binnenzijde plakken en overal waar water kon komen zit nu epoxy, wat een mooi spul! Van de winter het uitgebeitelde stukje maar weer netjes laten maken…

Onder de bakboord bank ligt een waterzak met water ‘goed genoeg’ voor de afwas… da’s niet echt praktisch, de beschikbare ruimte is opgemeten en op internet de speurtocht gestart naar een vaste watertank. Gelukkig kan je van alle vaste watertanks die te koop zijn maten vinden. Van karton malletjes gemaakt van de dwarsdoorsnede van verschillende tanks, een 61 liter Vetus tank moet passen.

De dametjes zijn uit logeren bij opa en oma Vissen, wij varen Friesland in, eindigen in Heeg waar Luc en Hannelore toevallig ook liggen. De volgende ochtend meteen maar wat te klein geworden reserve materiaal aan hun gegeven, kunnen ze de platte D-harpjes waarmee hun verstaging vastzit mooi vervangen door toggles.

Watertank besteld, met de bijbehorende aansluitkit waar een inspectiedeksel inzit, zodat we de tank ook van binnen schoon kunnen maken. Precies voor onze zomervakantie is de tank montage-gereed en gaat als extra ruimte vreter in de auto mee. Nadat we in Workum de dieseltank gevuld hebben, meteen maar even in de bijbehorende watersportzaak messing huiddoorvoeren en slangthules gehaald, zodat we die in de tank kunnen zetten. Dat zit toch steviger dan al die plastic zooi uit de aansluitkit, eigenlijk is alleen de inspectiedeksel daarvan handig.

Zo de zomervakantie is begonnen, de vermoeidheid slaat toe! Juni en juli waren misschien met al het klussen aan de 900+ toch een beetje zwaar… we varen naar Heeg en blijven daar twee dagen. Het strandje is favoriet bij de dametjes, netzo als de ijsjes van de havenmeester! We houden ‘open boot’ voor alle opa’s en oma’s. Samen met opa Zeeland knutselen we de nieuwe watertank er in en vervangen we meteen alle waterslangen. De waterzak en bijbehorende vulslang hebben een zwarte slijmlaag van binnen… ofwel enkele reis afvalcontainer!

Ergens vinden we de Shipmate marifoon ook niet het einde, veel losse elementen en kabeltjes en eigenlijk willen we een marifoon met DSC, zodat met bij een noodoproep onze GPS positie meteen wordt meegezonden. Dus Shipmate op Marktplaats… wat willen we dan wel… de ICOM die we op de kwarttonner hadden was een fijne marifoon, dus wel blijven bij dat merk, willen we later ook nog een buiten-bedien mogelijkheid? De keuze viel op een ICOM M423, blokje hout mee om ‘m op te monteren en met een kroonsteentje (er kon er best nog wel eentje bij…) de NMEA koppeling gemaakt met de GPS. In de winter netjes in het schakelpaneel bouwen en de bedrading ook maar netjes maken.

We varen een kleine Frieslandtocht met: Luc, Hannelore, Femke en Lars (725 Gekko), Job, Renate, Ylse en Menno (725 Reade Wickel), Pieter en Monique (740 Neeltje). Plan is om met relatief rustig weer samen met Luc en Hannelore het IJsselmeer over te steken, prima plan totdat hun buitenboordmotor bij het invaren van de sluis van Stavoren het nodig vindt opstandig te zijn én hun spiegel te scheuren. We nemen ze langszij en meren ze af bij het watertappunt. Precies bij de volgende schutting liggen we weer voor de sluis en we worden keurig voorgelaten.

Alles begint aan boord zijn nieuwe vaste plekje te krijgen…. zeker in de eerste week vakantie was de meest gestelde vraag aan boord: “Weet jij waar de ….. is?”. Echt je bleef zoeken. Maar zoveel ruimte aan boord went heel erg snel! We leren het schip langzamerhand kennen, het varen en manoeuvreren gaat steeds beter, het grootzeil is eigenlijk nog nieuw en super goed trimbaar!

De rest van de vakantie… Medemblik, Andijk (ONK), Medemblik, Makkum, Oudeschild.

Oudeschild terug naar Kornwerd gaat hard, ruim 2 knopen stroom mee, volle windkracht 4 uit het NO vol tuig met een vlak grootzeil en HA-fok. Stroom tegen wind en bijbehorend gehobbel, maar wat gaat dat lekker op een 900+. Het laatste stukje naar Kornwerd is het vol kruisrak, opkomend water dus doorvaren tot vlak voor de stroomrafeltjes van de zandplaten. Achteruit kijkend zie je een enorm zog door de (te grote) uitslag van het roerblad, hard trekken aan het helmhout en allemaal weerstand. Kortom een nieuw moderner, smaller en dieper roer is gewenst.

In de vakantie hadden we een (nieuwe) spinaker van een Frienship 28 te leen van 60 m2. Met wat knutselen spi-schoten en op- en neerhouder geregeld, onderaan de Fluessen lekker de spi er op… 60 m2 lijkt thuis echt heel erg groot, maar is op een 900+ toch echt een vierkante meter of 10 te klein…

Ook tijdends de vakantie blijft het hijsen van het grootzeil zwaar gaan, de sleetjes van het grootzeil worden voorzien van wat kaarsvet, het gaat een stuk beter, maar ideaal is anders. Dunnere vallen en het naar achteren verplaatsen van de valgeleiders worden een wens en als we dan toch bezig zijn, ook meteen maar zoveel mogelijk naar achteren. Alle vallen en smeerrepen, op- en neerhouder van de spi, cunningham (gat zit al wel in het zeil.. nu het lijntje nog..), neerhouder giek, onderlijkstrekker, kraanlijn… Kortom nieuwe valgeleiders en valstoppers komen hoog op het wensenlijstje.

Op de kwarttonner hadden we blijkbaar toch echt wel dingen handig gedaan, we gingen ze missen…. log/diepte meter buiten afleesbaar, GPS buiten afleesbaar, gelukkig had ik m’n oude handheld GPS meegenomen, maar ja die wil wel eens aan de lage kant liggen.. GPS-snelheid vergelijken met het log om stroomsnelheid te zien kon niet bij gebrek aan log…. kortom het wensenlijstje blijft groeien, niet dat we dat erg vinden, helemaal niet! Zo kunnen we het maken zoals we zelf willen, zonder te zitten met een erfenis van een ander…. veel van de wensen wisten we al bij eerste keer kijken. Maar we hadden bedacht dat we eerst gingen varen en ervaren voordat we zouden gaan veranderen… op deze manier spreiden we de kosten ook nog een beetje.

Nog zo iets geks… het is net of het schuifluik altijd open staat, maar ja dat komt omdat het domweg vast zit met schroeven. Als we het schuifbaar kunnen maken kunnen we het tijdens het strijken van de zeilen over het plexiglas-luik schuiven, daar op gaan staan door een misstap gaan we liever niet uitproberen. Ook is het natuurlijk de vraag wat we onder het luik gaan aantreffen, is het hout nog goed?